Przez ostatnie sto lat polski sport doczekał się wielu pokoleń znakomitych zawodniczek i zawodników. Dość powiedzieć, że od 1924 roku biało-czerwoni zdobyli na samych tylko Igrzyskach Olimpijskich zdobyli 284 medale. W tym rocznicowym podsumowaniu nie byliśmy w stanie przypomnieć wszystkich wielkich sportowców. W związku z tym postanowiliśmy wybrać „20” wszech czasów.
1. Irena Szewińska
Pierwsza dama polskiego sportu. Niekwestionowana królowa. Żaden polski olimpijczyk nie może poszczycić się tyloma medalami co ona. Polska lekkoatletka ma ich na swoim koncie aż siedem – trzy złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Zdobywała je na czterech kolejnych Igrzyskach. Warto do tego dodać pięć tytułów Mistrzyni Europy (w tamtym czasie nie rozgrywano mistrzostw świata) i dziesięć rekordów globu.
2. Adam Małysz
„Fenomen socjologiczny. Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kariery. Że można w życiu wygrać bez układów. Że jest posłańcem wielkich wiadomości, wielkie nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas wprowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do Europy” – mówił o nim Włodzimierz Szaranowicz. I trudno się nie zgodzić. Adam Małysz jako jedyny polski sportowiec potrafił porwać i zahipnotyzować tłumy. Wywołana przez niego „Małyszomania” jest fenomenem, który jeszcze długo nie zostanie powtórzony. A do tego wielkie sukcesy – cztery medale olimpijskie, cztery tytuły mistrza świata i cztery Kryształowe Kule.
3. Robert Korzeniowski
Jeden z tych sportowców, który nigdy nie zawiódł. O jego świetny występ niemal zawsze można było być spokojnym. Jego złoty olimpijski marsz wiódł od Atlanty, przez Sydney, aż do Aten. Łącznie na Igrzyskach Olimpijskich czterokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Żaden inny sportowiec nie słuchał tyle razy „Mazurka Dąbrowskiego” co on. Do tej pory do jego osiągnięć nie zbliżył się żaden chodziarz na świecie. A do portfolio Roberta Korzeniowskiego trzeba jeszcze wpisać trzy złota mistrzostw świata i jedno mistrzostw Europy.
4. Jerzy Pawłowski
Sportowiec wyklęty. Jego współpraca z CIA do dzisiaj wzbudza wiele kontrowersji. Sukcesów sportowych nikt mu jednak nie odbierze. Jeden z najwybitniejszych szablistów w historii szermierki i jeden z najpopularniejszych polskich sportowców lat sześćdziesiątych. Pięciokrotny medalista olimpijski. W 1968 roku wywalczył upragniony złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Poza tym na koncie szablisty jest też dziewiętnaście medali Mistrzostw Świata, w tym aż siedem złotych.
5. Waldemar Baszanowski
Mały wielki człowiek. Jeden z najwybitniejszych sztangistów w historii. Dwukrotny mistrz olimpijski, pięciokrotny mistrz świata i sześciokrotny mistrz Europy. Wielokrotny rekordzista świata. Wszystkie sukcesy święcił w wadze lekkiej. Dla polskiego podnoszenia ciężarów postać absolutnie szczególna i wyjątkowa.
6. Kamil Stoch
Najbardziej utytułowany skoczek narciarski w Polsce i jeden z najbardziej utytułowanych skoczków na świecie. Na Igrzyskach Olimpijskich w Soczi wywalczył dwa złote medale. W Pjongczangu sięgnął po złoto olimpijskie na dużej skoczni i brąz w drużynie. Na swoim koncie ma sześć medali mistrzostwa świata, w tym dwa złote. Dwukrotny zdobywca Kryształowej Kuli i zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni. Poza skocznią imponuje wielką pokorą i skromnością.
7. Justyna Kowalczyk
Królowa nart. Żywa legenda polskiego narciarstwa. Zawodniczka, która nigdy się nie poddawała. Katorżnicze treningi to była jej codzienność. Całą Polskę zauroczyła swoim uporem i walecznością. Na Igrzyskach Olimpijskich wywalczyła pięć medali. Jej triumfy w Vancouver i Soczi przeszły do historii polskiego sportu. Do tego jeszcze osiem medali mistrzostw świata – dwa złote, trzy srebrne i trzy brązowe. Czterokrotna zdobywczyni Kryształowej Kuli i czterokrotna zwyciężczyni Tour de Ski.
8. Jerzy Kulej
Najwybitniejszy polski bokser. Przez całą swoją karierę wygrał niemal 350 walk. Nigdy nie leżał na deskach. Niezwykle waleczny i świetny technicznie. Na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio i Meksyku sięgnął po złote medale olimpijskie. Dwukrotny mistrz Europy. Nieoczekiwanie zakończył karierę będąc na szczycie popularności. Aż do śmierci był komentatorem boksu w Polsacie Sport.
9. Anita Włodarczyk
Od 2009 roku prawdziwa hegemonka rzutu młotem. Po kim jak po kim, ale po niej praktycznie zawsze można spodziewać się medalu. Dwukrotna mistrzyni olimpijska, trzykrotna mistrzyni świata i czterokrotna mistrzyni Europy. Aktualna rekordzistka świata. Uchodzi za jedną z najlepszych aktywnych lekkoatletek.
10. Waldemar Legień
Mag polskiego judo. Ostatni chorąży, którego ominęła olimpijska klątwa. Na Igrzyskach Olimpijskich wygrywał w wielkim stylu w 1988 i 1992 roku. Triumfy olimpijskie święcił w dwóch różnych kategoriach wagowych, co dokonał jako pierwszy judoka w historii. Trzykrotny brązowy medalista mistrzostw świata. Jeden z najlepszych zawodników w historii tej dyscypliny.
11. Kazimierz Deyna
Lider i kapitan drużyny Kazimierza Górskiego. W biało-czerwonych rozegrał 97 spotkań. To właśnie on poprowadził reprezentację Polski do największych sukcesów w historii. Mistrzostwa i wicemistrzostwa olimpijskiego, awansu na mundial i trzeciego miejsca na nim. Przez „France Football” uznany trzecim piłkarzem świata roku 1974. Półfinalista Pucharu Europy z Legią Warszawa. Po prostu legenda.
12. Janusz Kusociński
Najpopularniejszy sportowiec przedwojnia. W 1932 roku pokonał wielu faworytów i został mistrzem olimpijskim w biegu na 10 000 metrów. Wicemistrz Europy z Turynu z roku 1936. Wielką karierę przerwała wojna. Już w 1939 roku włączył się w działalność konspiracyjną. Zatrzymany przez gestapo. Rozstrzelany w Palmirach w czerwcu 1940 roku.
13. Ryszard Szurkowski
Jeden z najwybitniejszych polskich kolarzy. Dwukrotny wicemistrz olimpijski. Trzykrotny mistrz świata. Wygrał aż cztery razy wielki Wyścig Pokoju. Mimo licznych propozycji nigdy nie przeszedł na zawodowstwo i do końca startował w barwach reprezentacji Polski. Idol kilku pokoleń kolarzy. Jako trener był twórcą polskich sukcesów kolarskich w latach osiemdziesiątych.
14. Tomasz Wójtowicz
Najpewniej najlepszy polski siatkarz w historii. Pierwszy Polak, który został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame. Przez blisko dekadę lider reprezentacji Polski, z którą osiągnął niemal wszystko co mógł. W 1974 roku wywalczył tytuł mistrza świata, a dwa lata później po pamiętnym finale mistrzostwo olimpijskie. Poza tym jeszcze czterokrotny wicemistrz Europy.
15. Andrzej Wroński
Zapaśnik jakiego polskie zapasy nigdy przedtem i nigdy później nie miały. Dwukrotny mistrz olimpijski. Po złote medale sięgał w Seulu i Atlancie. Na swoim koncie ma cztery medale mistrzostw świata, w tym jeden złoty. Trzykrotny mistrz Europy. Jeden z najpopularniejszych polskich sportowców lat 90.
16. Robert Sycz i Tomasz Kucharski
Początek tysiąclecia należał do nich. Zachwycali wtedy walecznością, charyzmą i determinacją. W 2000 roku wywalczyli złoto na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, a cztery lata później powtórzyli ten sukces w Atenach. Dwukrotni mistrzowie świata. Dzięki nim polskie wioślarstwo wróciło w pełni na salony.
17. Stanisława Walasiewicz
Choć całe życie mieszkała w Stanach Zjednoczonych zdecydowała się startować dla Polski. Dzięki temu zaskarbiła sobie sympatię milionów kibiców nad Wisłą. Mistrzyni olimpijska z Los Angeles i wicemistrzyni z Berlina. Dwukrotna mistrzyni Europy. Wielokrotna rekordzistka świata. Jedna z najlepszych lekkoatletek przedwojnia.
18. Halina Konopacka
We wrześniu 1939 roku zasłynęła uczestnictwem w ewakuacji polskiego złota. Wcześniej sławę zyskała jednak z powodów czysto sportowych. To właśnie ona zdobyła pierwszy złoty medal dla Polski na Igrzyskach Olimpijskich. Dokonała tego w 1928 roku w Amsterdamie.
19. Tomasz Gollob
Jedyny w rankingu przedstawiciel sportu nieolimpijskiego. Trudno się jednak temu dziwić patrząc na dorobek żużlowca. Indywidualny mistrz świata z 2010 roku i aż sześciokrotny drużynowy mistrz świata. Poza tym ma na swoim koncie jeszcze dziesięć medali światowego czempionatu. Bez wątpienia najlepszy polski żużlowiec w historii.
20. Zbigniew Boniek
W 2004 roku Pele umieścił go na liście stu najlepszych piłkarzy wszech czasów. Polak na to wyróżnienie zapracował sobie jednak bardzo mocno. W 1982 roku poprowadził biało-czerwonych do trzeciego miejsca na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii. W barwach Juventusu Turyn wywalczył Puchar Europy, Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy.