>> Robert Mateja
Dawni polscy skoczkowie – Robert Mateja w walce o medal mistrzostw świata
Pod koniec lat 90. jeden z liderów polskiej kadry. W 1997 roku otarł się o medal mistrzostw świata na normalnej skoczni w Trondheim. Do brązu zabrakło mu zaledwie trzech punktów. Na dużej skoczni był szesnasty. Na Igrzyskach Olimpijskich w Hakubie zaprezentował równą formę, zajmując 21. i 20. miejsce. Rok później uplasował się natomiast w trzeciej dziesiątce na mistrzostwach świata w Ramsau.
W tym czasie dość regularnie punktował również w Pucharze Świata, czasem wchodząc do czołowej „10”. Podczas zawodów w Zakopanem w 1999 roku prowadził po pierwszej serii, ale w drugiej próbie się spalił, popsuł skok i spadł na 16. pozycję.
Po objęciu kadry przez Apoloniusza Tajnera stracił niezłą dyspozycję i nigdy nie zdołał ustabilizować formy. W sezonie 1999/2000 punktował zaledwie trzy razy. W kolejnym, tym w którym wybuchła Małyszomania, radził sobie lepiej i siedem razy wszedł do „30”. Przydarzyła mu się też piąta lokata w Sapporo i dwa razy dziewiąta pozycja w Harrachovie. Co ciekawe na czeskim Certaku przekroczył wtedy jako pierwszy Polak w historii przekroczył granicę 200 metrów. Na mistrzostwach świata w Lahti był 17. na dużej skoczni.
Później Robert Mateja całkowicie się pogubił i bardzo często przegrywał z samym sobą. W sezonie 2001/2002 zdobył tylko 50 punktów, a na Igrzyskach był 37. i 29. Rok później do „30” zdołał wejść tylko raz, a w sezonie 2003/2004 ani razu.
Odżył pod okiem Heinza Kuttina. W sezonie 2004/2005 świetnie spisywał się w Turnieju Czterech Skoczni, który ukończył na 17. miejscu. Łącznie w Pucharze Świata uzbierał 87 punktów. Zawiódł jednak na mistrzostwach świata ani razu nie wchodząc do finałowej serii. Po okresie zwyżki formy znów przyszedł kryzys. W sezonie olimpijskim zawodnik zapunktował tylko raz, a najlepiej spisał się na Igrzyskach, zajmując 25. miejsce na normalnej skoczni.
W sezonie 2006/2007 nie punktował już wcale (poza finałem w Planicy), ale mimo to pojechał na mistrzostwa świata do Sapporo. Tam zawalił skok w serii finałowej konkursu drużynowego, przez co biało-czerwoni stracili szansę na medal. Po zawodach wylała się na niego niespotykana dotąd fala hejtu. Wielu kibiców do dziś nie może mu wybaczyć tamtego skoku. Po sezonie zakończył karierę.
W późniejszych latach pracował jako trener bądź asystent w kadrach skoków narciarskich. Obecnie jest asystentem trenera głównego w kadrze kombinatorów norweskich.
